Sooreh الممتحنة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ تُلۡقُونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ قَدۡ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ ٱلۡحَقِّ يُخۡرِجُونَ ٱلرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمۡ أَن تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ رَبِّكُمۡ إِن كُنتُمۡ خَرَجۡتُمۡ جِهَٰدٗا فِي سَبِيلِي وَ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ أَنَا۠ أَعۡلَمُ بِمَآ أَخۡفَيۡتُمۡ وَ مَآ أَعۡلَنتُمۡ وَ مَن يَفۡعَلۡهُ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، دشمنان من و دشمنان خودتان را دوستان مگيريد، مودت خويش را به سوى آنها مىافكنديد، انكار مىكنند حقى را كه به شما آمده، پيامبر و شما را مجبور به خروج مىكنند به علت ايمان به خدا كه پروردگار شماست. اگر از مكه براى جهاد در راه من و براى طلب رضاى من هجرت كردهايد؟ پنهانى به آنها اظهار محبت مىكنيد، من داناترم ...
إِن يَثۡقَفُوكُمۡ يَكُونُواْ لَكُمۡ أَعۡدَآءٗ وَ يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ وَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلسُّوٓءِ وَ وَدُّواْ لَوۡ تَكۡفُرُونَ
2اگر شما را به چنگ آورند بر شما دشمن مىشوند و دست و زبان خويش را به بدى به سوى شما باز مىكنند ...
لَن تَنفَعَكُمۡ أَرۡحَامُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَفۡصِلُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
3ارحام و اولادتان روز قيامت هرگز به شما نفع ندهند، خدا ميان آنها و شما جدايى مىاندازد ...
قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَ ٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَ مِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَ بَدَا بَيۡنَنَا وَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَ ٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥٓ إِلَّا قَوۡلَ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ لَكَ وَ مَآ أَمۡلِكُ لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ رَّبَّنَا عَلَيۡكَ تَوَكَّلۡنَا وَ إِلَيۡكَ أَنَبۡنَا وَ إِلَيۡكَ ٱلۡمَصِيرُ
4براى شما سرمشق خوبى هست در ابراهيم و آنان كه با او بودند، وقتى كه به قوم خويش گفتند: ما از شما و از آنچه جز خدا مىپرستيد بيزاريم، به دين شما كافر شديم، ميان ما و شما دشمنى و كينه دائمى به وجود آمد تا وقتى كه به خداى واحد ايمان بياوريد، (علاقهاى ميان آنها نماند) مگر سخن ابراهيم كه به پدرش گفت: براى تو مغفرت خواهم خواست، چيزى از خدا بر تو مالك نيستم، پروردگارا بر تو توكل كرديم و به تو باز گشتيم بازگشت به سوى توست.
رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
5پروردگارا ما را براى كفار مايه امتحان قرار مده، ما را بيامرز فقط تو هستى توانا و حكمت كردار.
لَقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِيهِمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
6براى شما در آنها سرمشق خوبى هست براى آن كس كه خدا و روز قيامت را اميد دارد هر كه برگردد، خدا بىنياز و ستوده است.
عَسَى ٱللَّهُ أَن يَجۡعَلَ بَيۡنَكُمۡ وَ بَيۡنَ ٱلَّذِينَ عَادَيۡتُم مِّنۡهُم مَّوَدَّةٗ وَ ٱللَّهُ قَدِيرٞ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
7اميد است خدا ميان شما و آنان كه دشمن داشتهايد محبت قرار بدهد، خدا تواناست، خدا آمرزنده و مهربان است.
لَّا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُقَٰتِلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ لَمۡ يُخۡرِجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ أَن تَبَرُّوهُمۡ وَ تُقۡسِطُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ
8خدا شما را نهى نمىكند از كسانى كه با شما در باره دين نجنگيده و شما را از ديارتان خارج نكردهاند، اينكه به آنها نيكى كنيد، و با آنها عدالت نمائيد كه خدا عادلان را دوست دارد.
إِنَّمَا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ قَٰتَلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ أَخۡرَجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ وَ ظَٰهَرُواْ عَلَىٰٓ إِخۡرَاجِكُمۡ أَن تَوَلَّوۡهُمۡ وَ مَن يَتَوَلَّهُمۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ
9فقط شما را نهى مىكند از كسانى كه با شما در باره دين جنگيده و از ديارتان بيرون كرده و بر اخراج شما به يكديگر كمك نمودهاند، اينكه آنها را دوست بداريد هر كه آنها را دوست بدارد ظالم است.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا جَآءَكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ مُهَٰجِرَٰتٖ فَٱمۡتَحِنُوهُنَّ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِهِنَّ فَإِنۡ عَلِمۡتُمُوهُنَّ مُؤۡمِنَٰتٖ فَلَا تَرۡجِعُوهُنَّ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلّٞ لَّهُمۡ وَ لَا هُمۡ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ ءَاتُوهُم مَّآ أَنفَقُواْ وَ لَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمۡسِكُواْ بِعِصَمِ ٱلۡكَوَافِرِ وَ سَۡٔلُواْ مَآ أَنفَقۡتُمۡ وَ لۡيَسَۡٔلُواْ مَآ أَنفَقُواْ ذَٰلِكُمۡ حُكۡمُ ٱللَّهِ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
10اى اهل ايمان چون زنان مؤمن به عنوان مهاجر پيش شما آيند امتحانشان كنيد خدا به ايمانشان داناتر است، اگر آنها را مؤمن يافتيد به سوى كفار بر نگردانيد آنها به كفار و كفار به آنها حلال نيستند، مهريهاى كه كفار دادهاند بدهيد مانعى نيست كه آنها را نكاح كنيد، وقتى كه مهريهشان را بدهيد، زنان كافر را در قيد زوجيت نگاه نداريد، آنچه دادهايد بخواهيد، آنچه دادهاند بخواهند اين حكم خداست ...
وَ إِن فَاتَكُمۡ شَيۡءٞ مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۡ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ فَعَاقَبۡتُمۡ فََٔاتُواْ ٱلَّذِينَ ذَهَبَتۡ أَزۡوَٰجُهُم مِّثۡلَ مَآ أَنفَقُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ
11اگر كسى از زنان شما به طرف كفار رفت و غنيمت به دست آورديد به آنان كه زنانشان رفتهاند به قدر آنچه دادهاند بدهيد از خدايى كه به او ايمان داريد بترسيد.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ يُبَايِعۡنَكَ عَلَىٰٓ أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡٔٗا وَ لَا يَسۡرِقۡنَ وَ لَا يَزۡنِينَ وَ لَا يَقۡتُلۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ وَ لَا يَأۡتِينَ بِبُهۡتَٰنٖ يَفۡتَرِينَهُۥ بَيۡنَ أَيۡدِيهِنَّ وَ أَرۡجُلِهِنَّ وَ لَا يَعۡصِينَكَ فِي مَعۡرُوفٖ فَبَايِعۡهُنَّ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُنَّ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
12اى پيامبر چون زنان مؤمن پيش تو آيند كه بيعت كنند، بر اينكه به خدا چيزى شريك نكنند، دزدى ننمايند، اولادشان را نكشند، زنازاده را به شوهران خويش نسبت ندهند و در هيچ كار خوبى تو را مخالفت نكنند، با آنها بيعت كن و از خدا بر ايشان آمرزش بخواه كه خدا آمرزنده و مهربان است.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ قَدۡ يَئِسُواْ مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِ كَمَا يَئِسَ ٱلۡكُفَّارُ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡقُبُورِ
13اى اهل ايمان دوست نداريد قومى را كه خدا به آنها غضب كرده است آنها از ثواب آخرت نوميد شدهاند، چنان كه كفار از دفن شدگان مأيوس گشتهاند.